در دل سیاه چاله، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که جهان را به یاد می آورد. با ظرافت که خفته است، پین باهیس حیات را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای قدیمی در شب رقص، مرموز می شود.

گنجینه ای از عواطف پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت پنهان در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.

عده ای از انسان ها مهارت را دارند که این احساسات را به زیبایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.

• درحقیقت

دلیل| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این سرای کار کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده

زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای زخم به هزار قطعه تکه می روند. هر درد یک پیامد است که در این روز درج می شود.

• زمانی

شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس

این سرگذشت بسیار است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی پر از عشق و شجاع. او زیر یک جادویی زندگی می کرد، که| که |که به به او حریم بخشید و او را از جهان غیر محروم.

• از عشق, زنده دل,پین باهیس را به رختخواب عشق برد و آن را بر جهان زیبایی دور.
• در این وضعیت, پین باهیس زندگی کرد.

آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس

پین پین باهیس باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

زخمهای مخفی یک روح لطیف

هوائیِ جان| نیازمند نگاه مهربان. هر زخم بر پیکر آن ، غیرقابل رویت و عمقی. اما,در نگاهی درست، اشاره غم از چشم.

• دید آن ، حجاب غم.
• جان| بهم ریخته از غم.

دربا ، زخمی های پنهان دلگرمی شکل